Forum studentów rolnictwa Uniwersytetu Rzeszowskiego - IV rok

jussta88

1. Agroturystyka w krajach europejskich – kierunki rozwoju, przepisy prawne, kategoryzacja
2. Znaczenie agroturystyki w rozwoju obszarów wiejskich – cechy pozytywne i negatywne.
3. Zależności między produkcją rolniczą a agroturystyką.
4. Elementy produkt agroturystyczny, różne klasyfikacje.
5. Cykle życia produktu turystycznego i obszaru percepcyjnego, cykle typowe i ich modyfikacje.
6. Kryteria różnicowania cen usług agroturystycznych.
7. Promocja produktu agroturystycznego.
8. Jakie warunki należy spełnić przy podjęciu działalności agroturystycznej?
9. Podstawowe obowiązki podatkowe usługodawców turystycznych na wsi.
10. Zasady funkcjonowania i rola stowarzyszeń agroturystycznych na przykładzie stowarzyszeń działających na Podkarpaciu.
11. Rola administracji rządowej w popularyzacji turystyki w środowisku wiejskim.
12. Charakterystyka ogólnoeuropejskich organizacji wspierających rozwój agroturystyki
13. Rodzaje wiejskiej bazy noclegowej i ich specyfika.
14. Zasady i regulamin kategoryzacji wiejskiej bazy noclegowej.
15. Wioski tematyczne w Polsce: geneza, rodzaje, perspektywy rozwoju.
16. Wsparcie przedsięwzięć turystycznych poprzez programy unijne – duże granty, przykłady krajowe lub z woj. podkarpackiego
17. Wsparcie przedsięwzięć turystycznych poprzez programy unijne – małe granty.
18. Kredyty preferencyjne na działalność gospodarczą na obszarach wiejskich
19. Składniki przyrodnicze krajobrazu obszarów wiejskich atrakcyjnych turystycznie.
20. Składniki architektury wsi i ich rola w podnoszeniu atrakcyjności wypoczynku na obszarach wiejskich.
21. Przystosowanie zagrody wiejskiej i miejsc noclegowych do usług agroturystycznych.
22. Zasady projektowania zieleni wokół gospodarstwa agroturystycznego z wykorzystaniem ich różnorodnych funkcji.
23. Praktyczne wykorzystanie rękodzieła ludowego w agroturystyce.
24. Sztuka ludowa jako atrakcja w agroturystyce.
25. Ginące zawody wykorzystywane do uatrakcyjnienia wypoczynku na obszarach wiejskich.
26. Festyny, festiwale, święta religijne i świeckie jako inspiracje do tworzenia produktu turystycznego na obszarach wiejskich.
27. Oznaczenia europejskie związane z żywnością tradycyjną.
28. Idea slow food w krajowym Produkcie Tradycyjnym.
29. Produkt Tradycyjny – idea powstania, kategorie, sposoby upowszechniania wśród turystów, przykłady.
30. Europejska Sieć Dziedzictwa Kulinarnego – idea powstania, obszary działania, wykorzystanie w agroturystyce
31. Rola zwierząt gospodarskich i dziko żyjących w agroturystyce
32. Wypoczynek bierny na terenie gospodarstwa agroturystycznego i obszarów wiejskich.
33. Wypoczynek czynny na terenie gospodarstwa agroturystycznego i obszarów wiejskich.
34. Wykorzystanie turystyki kwalifikowanej w agroturystyce.
35. Organizacja pracy przy prowadzeniu działalności agroturystycznej.
36. Rodzaje agroturystyki profilowanej i jej perspektywy rozwoju.
37. Rola rolnictwa ekologicznego na rozwój agroturystyki.
38. Perspektywy rozwoju ekoturystyki.
39. Kierunki rozwoju uzdrowisk w Polsce.
40. Turystyczne wykorzystanie obszarów leśnych.

Pytanie 41 będzie dotyczyło wykładu z 27 maja - Koncepcja rozwoju turystuki w woj. podkarpackim na lata 2007/2013

monika =)

WRZUCAM OPRACOWANE PYTANIA. NIE WIEM CZY SA WSZYSTKIE, BYĆ MOŻE SĄ TEŻ TE KTÓRE NAS NIE DOTYCZĄ, ALE CZĘŚĆ NA PEWNO SIĘ POKRYWA

1.Pozytywne i negatywne ekonomiczne, społeczne, środowiskowe następstwa rozwoju turystyki.
EKONOMICZNE
Korzyści ekonomiczne
*Dostarczanie gospodarce środków finansowych,
w tym walut obcych;
*Tworzenie nowych miejsc pracy;
*Powiększenie dochodów państw, społeczności
i rodzin;
*Pomoc w zróżnicowaniu i stabilizacji gospodarki wsi;
*Stworzenie możliwości rozwoju lokalnych przedsiębiorstw;
*Przyciąganie małego i średniego biznesu z zewnątrz;
*Sprzyjanie postawom innowacyjności, kreatywności i przedsiębiorczości;
*Wpływ na utrzymanie i rozwój miejscowego rzemiosła, handlu i usług;
*Poprawa wizerunku obszaru recepcyjnego
Koszty ekonomiczne
*Dodatkowa infrastruktura, potrzeba nowych terenów na usługi publiczne;
*Wysokie koszty marketingu;
*Wzrost ryzyka handlowego i konkurencji dla podmiotów gospodarczych;
*Zatrudnienie o charakterze głównie sezonowym lub niepełnym;
*Duża wrażliwość turystyki na czynniki zewnętrzne, czyli w dużym stopniu znajdujące się poza kontrolą danej społeczności;
*Wzrost kosztów utrzymania dla stałych mieszkańców na skutek wyższych cen nieruchomości, towarów i usług w miejscowościach turystycznych;
*Destabilizacja lokalnej gospodarki, upadek miejscowego biznesu

SPOŁECZNE
Korzyści społeczne
Rozwój miejscowej infrastruktury ogólnej
i turystycznej służącej mieszkańcom;
Poczucie dumy i zadowolenia
z miejsca zamieszkania;
Mniejsza skłonność do migracji;
Sprzyjanie wymianie kulturowej
i kontaktom, przenikanie nowych idei;
Poczucie wspólnoty, chęć zbiorowego działania;
Lepsze warunki dla ochrony lokalnej kultury, świadomość jej znaczenia.
Koszty społeczne
*Pojawienie się konfliktów wynikających
z różnych stylów życia, powodujących napięcia;
*Trywializacja kultury, zanik tradycyjnych
wartości i stylu życia;
*Wzrost przestępczości i innych zjawisk patologicznych;
*Przeludnienie i/lub zatłoczenie, inne niedogodności życia codziennego;
*Dzielenie się ważnymi zasobami lokalnymi
z turystami;
*Instytucjonalna, społeczna i indywidualna konkurencja i zawiść
*Nierównomierny udział mieszkańców
w korzyściach wynikających z rozwoju.
ŚRODOWISKOWE
Korzyści dla środowiska
*Wymuszenie zachowań proekologicznych we wszystkich wymiarach;
*Zachęcenie do ochrony krajobrazu, w tym odnawiania siedlisk;
*Ochrona i restauracja zabytków i innych form dziedzictwa kulturowego;
*Ochrona przyrody
Koszty dla środowiska
*Degradacja środowiska przyrodniczego i kulturowego na skutek nieodpowiednich inwestycji, niewłaściwego funkcjonowania obiektów oraz zbyt dużej liczby turystów i ich zachowań;
*Większe zanieczyszczeni środowiska: odpady, zużycie wody, spaliny, hałas, itp.
2.Cechy turystyki wiejskiej.
TURYSTYKA WIEJSKA - to formy i rodzaje turystyki sklasyfikowanej np. pobytowa, wypoczynkowa, uzdrowiskowa, kwalifikowana itp., która odbywa się na wybudowanej specjalnie dla niej infrastrukturze turystycznej wkomponowanej w obszar wsi.
TURYSTYKA NA WSI - to różne formy i rodzaje turystyki odbywające się na terenie wsi,
np. „wczasy pod gruszą”.
EKOTURYSTYKA - to rodzaj turystyki, która jest realizowana w oparciu o różne formy po przez wyizolowanie człowieka z aglomeracji i pozbawieniu go medialnych zdobyczy technicznych (radio, telewizja, telefon, magnetowid itp.) na bazie gospodarstwa rolnego, klasztoru, pustelni, skansenu w przestrzeni nieskażonego środowiska przyrodniczego z zastosowaniem diety opartej o żywność pochodzenia naturalnego z wykluczeniem technologii przemysłowych
*to podróżowanie przyjazne środowisku, które odbywa się z zwykle na obszarach atrakcyjnych przyrodniczo i krajobrazowo, i która przyczynia się do ochrony środowiska naturalnego oraz kulturowego tych regionów.
*jej uczestnikami są ludzie o dużej świadomości ekologicznej i wrażliwości przyrodniczej.
Cechy ekoturystyki wyróżniające ją spośród innych form podróżowania to:
*ekoturystyka jest formą aktywnego i dogłębnego zwiedzania obszarów o wybitnych walorach przyrodniczych i kulturowych,
*ekoturystyka strzeże harmonii ekosystemów przyrodniczych i odrębności kulturowej lokalnych społeczności,
*ekoturystyka dostarcza środków finansowych skutecznej ochronie wartości dziedzictwa przyrodniczego i kulturowego oraz przynosi realne korzyści ekonomiczno–społeczne ludności miejscowej.
*Koncepcja, istota i filozofia podróżowania zwanego ekoturystyką nie jest czymś nowym, ale dopiero w ostatnich latach nastąpiło jej uściślenie i zdefiniowanie.
*Styl aktywnego i dogłębnego zwiedzania miejsc przyrodniczo cennych, przyjazny przyrodzie i kulturze, jest pewnego rodzaju powrotem do tradycji podróżowania zapoczątkowanych już ponad 100 lat temu.
Ekoturystyka obejmuje różne rodzaje turystyki: kwalifikowaną, krajoznawczą, wypoczynkową, przygodową itp., pod warunkiem, że osoba uczestnicząca w podróży świadomie nie ingeruje w naturalne ekosystemy, wyraża szacunek dla otaczającej ją przyrody i kultury ludności miejscowej, a jej turystyczne wydatki dostarczają funduszy dla ochrony przyrody i lokalnej gospodarki.
3.Kontrastowe cechy odróżniające turystykę uprawianą w miejscowościach wypoczynkowych i miastach od turystyki wiejskiej.
Miasta i miasteczka
Mało otwartej przestrzeni;
Miejscowości powyżej 10 000 mieszkańców;
Duża gęstość zaludnienia;
Otoczenie zabudowane;
Wiele zajęć wykonywanych pod dachem;
Intensywnie rozbudowana infrastruktura;
Oparta w dużej mierze na rozrywce
i handlu detalicznym;
Duże obiekty;
Przedsiębiorstwa ogólnokrajowe i międzynarodowe;
Duży odsetek osób pracujących
w turystyce na pełny etat;
Brak udziału rolnictwa/leśnictwa;
Firmy turystyczne są samowystarczalne i samofinansujące się,
Pracownicy mogą mieszkać
z dala od swoich miejsc pracy;
Rzadko ulega wpływom czynników sezonowych;
Wielu gości;
Anonimowe stosunki z gośćmi;
Profesjonalne zarządzanie;
Kosmopolityczna atmosfera;
Wiele nowoczesnych budynków;
Etyka rozwoju / wzrostu niekontrolowanego;
Odwołująca się do ogółu;
Szerokie działania marketingowe
Obszary wiejskie
• Dużo otwartej przestrzeni;
• Miejscowości poniżej
10 000 mieszkańców;
• Mała gęstość zaludnienia;
• Środowisko naturalne;
• Wiele zajęć wykonywanych na powietrzu;
• Słabo rozbudowana infrastruktura;
• Oparta w dużej mierze na indywidualnych aktywnościach;
• Małe obiekty;
• Przedsiębiorstwa lokalne;
• Duży odsetek pracowników niepełnoetatowych w turystyce;
• Znaczny udział rolnictwa/leśnictwa;
• Turystyka wspiera inne rodzaje działalności gospodarczej;
• Pracownicy często mieszkają w pobliżu swoich miejsc pracy;
• Często ulega wpływom czynników sezonowych;
• Niewielu gości;
• Osobiste kontakty z gośćmi;
• Zarządzanie w rękach amatorów;
• Lokalna atmosfera;
• Wiele starszych budynków;
• Etyka ochrony środowiska / granic wzrostu;
• Odwołująca się do konkretnych grup;
• Marketing niszowy.
4.Znaczenie agroturystyki w rozwoju obszarów wiejskich – cechy pozytywne i negatywne.
Pozytywne:
-Stworzenie możliwości rozwoju lokalnych przedsiębiorstw
-Przyciąganie małego i średniego biznesu z zewnątrz
-Wpływ na utrzymanie i rozwój miejscowego rzemiosła, handlu i usług
-Poprawa wizerunku obszaru recepcyjnego.
Negatywne:
-Duża wrażliwość turystyki na czynniki zewnętrzne
-Destabilizacja lokalnej gospodarki, upadek miejscowego biznesu.
6.Zależność między produkcja rolniczą a agroturystyką.
*Związek komplementarny – oba działy stanowią jedność (jak jeden dział do góry to i drugi, np. więcej gości, więcej produktów z gospodarstwa).
*Związek suplementarny (uzupełniający)
*Związek konkurencyjny – dotyczy wszystkich zasobów gospodarstwa: ziemia, praca, kapitał (np. wyłączenie z od produkcji część ziemi przeznaczonej na agroturystykę).
*Związek antagonistyczny – jedna działalność wyklucza drugą (niektóre działy produkcji zwierzęcej).
7.Kryteria segmentacji rynku turystycznego.
Zmienne obiektywne
Kryterium demograficzne
• wiek
• faza cyklu życia rodziny
• płeć
• wielkość gospodarstwa domowego
• zawód
• dochód
• wykształcenie
• Narodowość
Kryterium geograficzne
• obszar geograficzny
• odległość pomiędzy miejscem zamieszkania a miejscem docelowym
• typ miejsca zamieszkania
kryterium geodemograficzne:

Zmienne subiektywne
Cel podróży
Poszukiwanie korzyści
Kryteria psychospołeczne i styl życia
• osobowość
• nawyki, przyzwyczajenia, zwyczaje
• postawy
• podatność na wpływy innych osób
• styl życia
Szczególne wydarzenia w życiu człowieka
Reakcja na produkt
• status nabywcy
• częstotliwość zakupu
• stopień lojalności
• faza podejmowania decyzji nabywczej
• cena produktu

8 Zasady rozpoznawania rynku i jego segmentacji.
Segmentacja-jest to podział ogólnego rynku np. wszystkich turystów lub sektorów rynku na względnie jednorodne podgrupy czyli segmenty. W ramach poszczególnych segmentów znajdują się konsumenci, którzy ze względu na podobieństwo cech ujawniają podobny popyt.
-Ten sam rynek może być wielokrotnie segmentowany według różnych zmiennych, ale żadne kryterium podziału nie gwarantuje 100% sukcesu.
-Kryterium sprawdzone dla jednego produktu może się okazać zupełnie bezużyteczne w przypadku innego.
-Ten sam konsument w różnych okresach może się utożsamiać z różnymi segmentami rynku
-Rynek nie jest zjawiskiem statycznym lecz dynamicznym
-Atrakcyjność tego samego segmentu rynkowego może być różnie oceniana w zależności od kategorii producenta.
10.Określenie stylu życia metodą VALS.
Klasyfikacja oparta jest na założeniu, że każda jednostka przechodzi wiele faz rozwojowych, a każda faza wpływa na jej postawy zachowania i potrzeby.
1. Tylko przeżyć – ok. 4% społeczeństwa
- ubodzy nie wykształceni średnio około 66 lata, - cechuje ich niepewność brak poczucia bezpieczeństwa.
2. Wytrwali – około 7%
- z biedniejszych warstw ale dzielnie walczą aby wyjść z biedy 33lata
- zdarza się poczucie beznadziejności.
3. Konformiści 33%
- średnio 33 lata, - okres zawodowy mają za sobą, klasa średnia, ale chcą się znaleźć poza tą klasą, - wolą dopasować się do grupy niż się z niej wyróżnić, - tradycjonalizm.
4. Naśladowy 10%
- 27 lat, - młodzi ambitni odnoszący sukcesy w pracy, - dobrze czują się w warunkach konkurencji, - szukają produkty turystycznego który jest modny.
5. Ludzie sukcesu 23 %
- 42 lata dobrze wykształceni i wychowani, - pewni siebie chcą dużo osiągnąć, - ciężko pracują i są z siebie zadowoleni, - liderzy w społeczeństwie.
6. ja to ja 5 %
- 21 lat, - ludzie dumni z tego co robią nie naśladują innych , - otwarci na nowe doświadczenia , - skłonni do zachcianek nie tylko chętnie kupują nowości ale je też tworzą.
7. Uzdolnieni poszukiwacze doświadczeń 7%
- 27 lat, - próbują życia, - zadowoleni z życia, mają poczucie odrębności są bogaci wewnętrznie chcą doświadczać wszystkiego co oferuje im życie.
8. Społecznicy 9%
- 39 lat, - wysoko wykształceni, wpływowi, - przekładają niematerialne aspekty życia nad materialne, - reprezentanci wolnych zawodów, - chcą działać dla poprawy warunków życia.
9. Zintegrowani 2%
- 40 lat, - w pełni dojrzali psychologicznie, - pełni sukcesów życiowych, - nastawieni samorealizację
- tolerancyjni.
11.Segmentacja rynku turystycznego wg Francuskiego Instytutu Marketingu Turystycznego.
1. Zmęczeni 33%
- nie mają wygórowanych życzeń, - wyjeżdżają aby nic nie robić, - podróżują rzadziej niż inni, - wszystko zorganizowane , - klasyczne kierunki wyjazdów z bezpośrednim połączeniem i noclegiem, - objazdy pobyty grupowe to produkty odradzone, - po dotarciu na miejsce rzadko wychodzi z hotelu.
2. Globtroterzy 22%
- podróże zagraniczne, - korzystają z biur turystycznych, - najważniejsze dla nich jest wyjechać, - rzadko wracają w to samo miejsce, ciekawi świata , - produkty polecane: objazd, pobyty z wycieczkami, dalekie i nowe kierunki.
3. Poszukiwacze przygód 19%
- ciekawi odkrywania kraju, - nie wracają w to samo miejsce, - poza sezonem, - przelot wynajem samochodu na miejscu, rezerwacja w kameralnym obiekcie.
4. Wielbiciele wypoczynku rodzinnego 8%
- rzadko za granicę a jeśli już to blisko, - wyjazdy na wieś, - powrót i to samo miejsce, - wynajem domu, - produkty odradzane: objazdy odległych krajów.
5. Głodni spotkań 7%
- głównie młodzież do 30 lat, - główny cel: spotkanie rówieśników, - wyjeżdżają mimo małych dochodów, więc decydują się na niewygody, aby obniżyć koszty, - wyjazdu grupowe włóczęgi, - odradzane: objazdy z programem kulturowym, pobyty w hotelach klubowych.
6. Erudyci 7%
- zakochani w starych kamieniach i muzeach, - objazdy kulturowe z przewodnikiem , - wiedzą co chcą zobaczyć, znają miejsce z przewodników, - krótkie pobyty w stolicach europejskich na znaczących wyjazdach.
7. Sportowcy 5%
- aktywni, - wyjeżdżają wtedy kiedy tylko mogą korzystają z biur podróży, - niezbyt wrażliwi na warunki zakwaterowania , - hotel z szerokim zapleczem rekreacyjnym , - wędrówki, - pobyty w celu uprawiania różnych sportów, - nie: objazdy grupowe.
12.Struktura zachowań klientów (turystów) w stosunku do nowego produktu turystycznego.
Innowatorzy 2,5%IN; Wcześni naśladowcy 13,5%WN; Wczesna większość 34%WN; Późna większość 34%PW; Maruderzy 16 % MR
Innowatorzy – lubią ryzyko, poznawanie nowości, młodzi zamożni, wykształceni, ścisły konkret z wiedzą, często podróżują, kosmopolici, częsta wymiana poglądów i doświadczeń. Liderzy opinii, pozytywne postawy wobec nowych produktów, ponadprzeciętne zainteresowanie się prasą codzienną, czasopismami, bardzo aktywni w poszukiwaniu nowych produktów turystycznych.
Wcześni naśladowcy – wysoki status społeczny, duży zakres zainteresowań, oczytani, bardzo częste kontakty ze środowiskiem, zabiegają o poważanie innych.
Wczesna większość – ostrożni, średni status, zastanawiają się długo przed decyzją zakupu, interesują się nowościami tylko wtedy, gdy ktoś je już wypróbował, opinie tej grupy są często uwzględniane.
Późna większość – bierni – sceptycy, akceptują nowy produkt pod wpływem innych, niebyt wykształceni, nie zamożni, mniej czytają od ostrożnych, ich opinie nie wiele znaczą.
Maruderzy – Konserwatyści – niski status, często ludzie starsi, niewykształceni, korzystający z opinii i informacji innych sąsiadów.
13.Kryteria zachowań producentów produktu turystycznego.
- Producent przypadkowy przed podjęciem decyzji nie analizuje potrzeb rynku produktów jeśli jemu się produkt podoba to będzie podobał się klientowi, ma średnie wymagania więc jego produkt znajduje dużo nabywców. Produkt turystyczny dostosowany do potrzeb producenta, a nie konsumenta.
- Producent megaloman też nie bada potrzeb rynku produktów. Produkt tradycyjny dostosowany do potrzeb producenta, który ma wygórowane potrzeby występują rozbieżności przestrzegania świata między producentem i konsumentem więc zapotrzebowanie na jego produkty może być małe.
- Producent spontaniczny – bada rynek, dostosowuje się do potrzeb klienta, postrzeganie świata jest zbliżone do postrzegania świata klienta, produkt spełnia potrzeby klienta
- Producent kalkulujący- bada potrzeby rynku ale dbają tylko o to aby produkt przyniósł jak najwyższe zyski nie jest związany z produktem sam z niego nie korzysta, zapatrzony tylko na zysk.
14.Typologia turysty.
1. Typ poznawczy – należy tu turyści który pragną podczas podróży:
- obcować z naturą, - obcować z kulturą (zabytki historia), - obracać z ludźmi czyli poznawać aktualne stosunki społeczne zwyczaje i obyczaje ludzi.
2. Typ integratywny - turyści nastawieni na współżycie w grupie z którą wyjeżdżają , - nie wyjeżdża nigdy indywidualnie
- nie interesuje je miejsce które w czasie podróży mogą zbaczać ale fakt że będą mogli przeżyć wyjazd w pewnej grupie społecznej z rodziną, przyjaciółmi.
3. Typ zadaniowy - jadą aby rozwiązać jakieś określone zadanie, - należą tu: myśliwi, kolekcjonerzy ciekawych zdjęć.
4. Typ rozrywkowy, rozrywkowo-wypoczynkowy
- turyści wyjeżdżają aby wypocząć i zapomnieć o troskach dnia codziennego, - raczej wypoczynek bierny.
5. Typ wyczynowy - uprawiają turystykę kwalifikowaną, - turyści – profesjonaliści (skałki groty kajakarstwo żeglarstwo) wyposażeni w sprzęt turystyczny.
6. Typ kontemplacyjny - zaspokajanie potrzeb religijnych: udział w pielgrzymkach do świętych miejsc ,- wyjazdy w celu medytacji.
7. Typ zdrowotny - wyjazdy w celu poprawy zdrowia (SPA), - troska o zachowanie zdrowia.
15.Jak tworzy się produkt agroturystyczny.
Produkt agroturystyczny
1. Podstawowy – odpoczynek w wiejskiej atmosferze, zapoznanie z tradycjami i historią wsi, obcowanie z przyroda i zwierzętami hodowlanymi.
2. Rzeczywisty - pokoje gościnne z łazienką, kuchnią i pokojem wypoczynkowym, mieszkanie w starej chałupie drewnianej, posiłki z produktów własnych, pieczenie ryb na grilu, jazda konna pod okiem instruktora na ujeżdżalni i w terenie boiska do gry w siatkówkę.
3. Wzbogacony – rzeźbienie w drewnie, możliwość zakupu replik strych, mebli.
Produkt agroturystycznym tworzy się poprzez zebranie razem (w jednym miejscu) miejsc noclegowych, pod względem kulinarnym (wytwarzanym we własnym gospodarstwie najlepiej ekologicznymi sposobami), zabezpieczenie różnego rodzaju atrakcji np. udział w dożynkach, jeździe konnej, zbieraniu ziemniaków, a także poprzez wspólne biesiadowanie z gospodarzami z zachowaniem kultury i tradycji danego regionu.
16.Zalety działalności agroturystycznej w sieci lokalnej.
-Udział w rynku turystycznym-tylko w połączeniu indywidualnym wysiłków można coś osiągnąć
-Sieć-wzmocnienie indywidualne podejmowanych wysiłków
-Siła marki-wspólna marka podniesie wartość i prestiż, doda korzyści ekonomicznych
-Parasol ochronny (doświadczenie i wiedza innych)
-Wysokie kryteria jakości
-Nowoczesne przedsiębiorstwo i rytuał
-Dobra prezentacja interesów
-Strategia i oszczędność (ograniczenie wydatków na promocje)
-Kampanie promocyjne a nie wybiórcza promocja.
17.Zasady tworzenia kalkulacji cenowej, marże i prowizje.
Zasady te ustala się na podstawie ceny indywidualnej za oferowaną usługę, po czym cena wyjściowa musi uwzględnić dwa składniki: koszt wytworzenia i wynik ekonomiczny sprzedaży produktu. Elementami, jakie mają znaczenie w związku z ceną są:
Uzasadnienie ceny podstawowej usługi;
Cena a sytuacja na rynku;
Marketing.
Elementami ceny są koszty, marża i podatek. W zależności od tych trzech elementów kształtowana jest rentowność prowadzonego gospodarstwa. Koszty mające wpływ: stałe, zmienne, bezpośrednie, pośrednie, osobowe i materialne, podatek VAT.
18.Kryteria różnicowania cen. Kryteria:
Czasowe (ceny sezonowe i poza sezonowe; weekendowe i świąteczne);
Według kategorii klienta (dla własnych pracowników i ich rodzin; dla konkretnej grupy społecznej; dla stałych klientów; dla klientów krajowych i zagranicznych);
Według wielkości transakcji (ceny dla klienta indywidualnego, grupowych);
Według formy sprzedaży (za wcześniejszą rezerwację lub zastój w interesie);
Miejsca a system dystrybucji (cena producenta, pośrednika);
Inne kryteria (wartości użytkowej produktu; okresu obowiązywania umowy między stronami; miejsca świadczenia usług; szybkości świadczenia usług; sytuacji konkurencyjnej i siły przetargowej).
19.Cechy turystyki determinujące poziom cen. Do powyższych cech można zaliczyć:
 Sezonowość turystyki;
 Sztywna wysoka cena;
 Wysokie ryzyko zmian warunków rynkowych;
 Specyficzność struktury kosztów usługi turystycznej;
 Konieczność prowadzenia elastycznej polityki cenowej;
 Powszechna konieczność stosowania obniżek zwiększające niebezpieczeństwo wojny cenowej;
 Ryzyko nie sprzedania produktu ponosi jego założyciel;
 Ograniczenia prawne;
 Duże emocjonalne zaangażowanie klientów;
 Stosowanie transakcji specjalnych.
20.Strategie cenowe w agroturystyce.
21.Cenowa wrażliwość nabywców.
 Efekt wartości unikatowej (nabywcy są bardziej skłonni szastać kasą gdy mają kontakt z czymś unikatowym);
 Efekt świadomości istnienia substytutu (im mniejsza świadomość tym większa wrażliwość na cenę);
 Efekt globalnych wydatków (mniej wrażliwi im mniejszy jest wydatek na dane dobro);
 Efekt trudnego porównania;
 Efekt końcowego pożytku;
 Efekt utopionych pieniędzy (mniejsza wrażliwość, gdy produkt może być używany z kupionym wcześniej)
 Efekt relacji cen do jakości;
 Efekt zapasów (wrażliwość maleje wraz ze zmniejszaniem możliwości przechowywania).
22.Sposoby zwiększania dochodów z działalności agroturystycznej.
Większy dochód można uzyskać poprzez: Poprzez lepsze wykorzystanie bazy noclegowej w sezonie letnim;
Wydłużanie sezonu; Zwiększenie bazy noclegowej; Zwiększenie gamy oferowanych usług.
23.Marka w turystyce wiejskiej. Marka umożliwia:
Odróżnienie produktu; Stymuluje powtarzalność sprzedaży (poprzez przyzwyczajanie klienta do Marki); Wizerunek marki umożliwia poszerzanie oferowanej grupy produktów (tanie j bo nie trzeba reklamy); Umożliwia uzyskanie wyższej ceny (mimo konkurencji o podobnych walorach); Stanowi wyróżnik; Klienci mniej się zastanawiają przy wyborze placówki; Produkt staje się pewny i zdaje się być bezpieczny; Marka stanowi reklamę producenta w kraju i zagranicą; Gwarancja jakości.
24.Promocja produktu agroturystycznego.
Agroturystyka jest ważnym elementem wielofunkcyjnego rozwoju obszarów wiejskich bowiem bierze udział w dywersyfikacji dochodów w gospodarstwach rolnych lub równoważnych. Poza tym dzięki usługom agroturystycznym nowy wymiar zyskuje ochrona środowiska, kształtowanie krajobrazu i architektury oraz dziedzictwo kulturowe naszej wsi.
Promocja opiera się, zatem na jak najlepszym wykorzystaniu walorów produkty przy udzielaniu informacji potencjalnemu odbiorcy. Informacje takie umieszcza się w gronie gospodarzy agroturystycznych, czy też pośredników transakcji. Choć za najlepsze źródło uważa się dziś Internet. Dlatego też każdy chcący mięć długą ciągłość życia produkt, powinien posiadać własna witrynę internetową, na której powinny się znaleźć wszelkie informacje promujące dane gospodarstwo.
25.Konkursy organizowane w Polsce promujące najlepsze produkty agroturystyczne.
Konkurs „Zielone lato”-ocena jakości usług, urządzenia i funkcjonalności standardu gospodarstwa „Zdrowej żywności” inwestycji w gospodarstwie, konkurencyjności cen, szczególnych atrakcji, promowania gospodarstwa i regionu, ulotek wydawnictw. Kategorie konkursu:
I Typowe gospodarstwo rolne z agroturystyką
II Ośrodek, Pensjonat oraz gospodarstwo gdzie świadczone są usługi turystyczne.
Konkurs Ogólnopolski na najlepsze projekty turystyczne zrealizowane przy współfinansowaniu środków unijnych „Polska pięknieje. Siedem cudów unijnych funduszy” (Rudnik nad Sanem).
26.Planowanie marketingowe w agroturystyce.
Gwarancją sukcesu w prowadzeniu usług agroturystycznych jest prawidłowo przeprowadzony marketing, który oferuje klientom dobrze zaprogramowany pro¬dukt turystyczny. W opracowaniu takiej oferty należy uwzględnić poten¬cjalne możliwości i zasoby tkwiące w gospodarstwie rolnym, w środowisku przy-rodniczym i społecznym, dziedzictwie kulturowym i historycznym oraz w poziomie istniejącej i planowanej infrastruktury.
27. Jakie warunki należy spełnić przy podjęciu działalności agroturystycznej.
Rolnik który chce świadczyć usługi turystyczne powinien:
-przygotować pokoje zgodnie z minimum ustawowym i ogólnie obowiązującymi przepisami budowlanymi, przeciwpożarowymi oraz sanitarnymi
-zarejestrować obiekt w gminie, która ma obowiązek prowadzić „ewidencje innych obiektów hotelarskich”
-zaopatrzyć się pieczątkę i druki rachunkowe
-powinien regularnie płacić KRUS
-ubezpieczyć obiekt od działalności wykraczającej poza OC rolnicze
-opłacić ewentualne opłaty lokalne
-prowadzić rejestr przychodów z działalności agroturystycznej na potrzeby podatku VAT
-opłacać regularnie podatek rolny.
28.Scharakteryzuj podstawowe obowiązki podatkowe usługodawców turystycznych na wsi.
Każda osoba fizyczna prowadząca działalność przynoszącą dochód jest zobowiązana do płacenia podatku dochodowego od osób fizycznych, chyba że odrębne przepisy ją z tego zwalniają. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26.07.1991r. (tekst jednolity – Dz.U. z 2000r. nr 14 poz. 176) w art.21.1 pkt. 43 mówi, że „wolne od podatku dochodowego są dochody uzyskane z tytułu wynajmu pokoi gościnnych, w budynkach mieszkalnych położonych na terenach wiejskich w gospodarstwie rolnym, osobom przebywającym na wypoczynku oraz dochody uzyskane z tytułu wyżywienia tych osób, jeżeli liczba wynajmowanych pokoi nie przekracza 5”. Żeby więc nie płacić podatku dochodowego od osób fizycznych prowadząc gospodarstwo agroturystyczne trzeba spełniać wszystkie wymienione w cytowanym artykule warunki.
Osoby prowadzące działalność agroturystyczną i z różnych względów nie podlegające powyższemu zwolnieniu, są zobowiązane do opłacenia podatku dochodowego od osób fizycznych i mogą to robić w następujących formach:
-ryczałt od przychodów ewidencjonowanych
Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych jest bardzo dobrym rozwiązaniem dla rozpoczynających działalność. Są oni w stanie dokładnie określić wielkość płaconego podatku w poszczególnych miesiącach, wiedząc, na jakie przychody mogą liczyć. Jednak należy pamiętać, że w tej formie opodatkowania nie jest możliwe odliczenie poniesionych kosztów. Tak więc możliwe są przypadki, kiedy poniesiesz straty, wynikające z faktu poniesienia dużych wydatków finansowanych z osiągniętych przychodów.
-karta podatkowa Karta podatkowa to najprostszy sposób płacenia podatków, który nie wymaga prowadzenia skomplikowanej księgowości, a rachunki wystawia się tylko na żądanie klienta. Kwota tego podatku podawana jest w rozporządzeniu naczelnika urzędu skarbowego i w danym roku składkowym ma określoną z góry wysokość. To niewątpliwie kolejna korzyść z wyboru karty- z wyprzedzeniem podana nam zostaje informacja o wielkości podatku. Nie wiemy jednak, jakie będą nasze dochody- czy nie niższe niż podatek, który, niezależnie od uzyskanych przychodów, musimy zapłacić.
-na zasadach ogólnych (w oparciu o książkę przychodów i rozchodów) To niezwykle prosty i przyjazny program przeznaczony zarówno dla biur rachunkowych, jak też małych firm, rozliczających się z urzędem skarbowym na podstawie księgi przychodów i rozchodów lub ewidencji przychodów objętych zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Oferujemy oprogramowanie na miarę XXI wieku. Projektowane z wykorzystaniem najnowszych technik, zarówno jeżeli chodzi o 32-bitowe środowisko Windows, jak i technologie zapewniające bezpieczeństwo i integrację danych. Nasze wieloletnie doświadczenie w opracowywaniu programów oraz umiejętność zaspokajania wysokich wymagań klientów sprawia, że RAKS KR jest systemem prostym w obsłudze, intuicyjnym, zgodnym z przepisami i bogatym w liczne możliwości.
29.Omów obowiązki gestorów bazy w zakresie przepisów porządkowych.
- realizacja przepisów sanitarnych w bazie noclegowej i żywieniu (czystość, higiena, standardy sypialni, forma podawania posiłków),
- przepisy budowlane i przeciwpożarowe ( zabezpieczenie pomieszczeń przed pożarem, zgodność z przepisami budownictwa),
- obowiązki meldunkowe i zwolnienia (Obowiązek meldunkowy polega na):
1) zameldowaniu się w miejscu pobytu stałego lub czasowego,
2) wymeldowaniu się z miejsca pobytu stałego lub czasowego,
3) zameldowaniu o urodzeniu dziecka,
4) zameldowaniu o zmianie stanu cywilnego,
5) zameldowaniu o zgonie osoby.
- odpowiedzialność cywilna kwaterodawców – (ubezpieczenia).
30.Odpowiedzialność cywilna kwaterodawców i formy ubezpieczeń.
OC polega na konieczności ponoszenia skutków majątkowych swojego działania, wyrządzającego innym krzywdę.
1. wyrządzenie gościom krzywdy w związku z niezabezpieczeniem pomieszczeń lub maszyn i spowodowaniem w ten sposób wypadku,
2. niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy z klientem w zakresie standardu usług,
3. podobnie klient, któremu nie zapewniono w ogóle przyrzeczonego pokoju, pomimo przyjętej skutecznie rezerwacji , może domagać się naprawienia szkody, (koszty przyjazdu + koszty powrotu).
31.Kooperacja podmiotów agroturystycznych.
Kooperacja [agroturystyczna] - współpraca, współdziałanie ogół czynności związanych z poprawą funkcjonowania gospodarstwa turystycznego, tzn. jedno z gospodarstw współpracuje (współdziała z innym), w celu osiągniecie większego zysku, niż podczas działalności odrębnej, samodzielnej.
32.Omów zasady funkcjonowania i rolę stowarzyszeń agroturystycznych oraz instytucji wiejskich.
Cele i funkcjonowanie stowarzyszeń jest:
*wspieranie idei turystyki wiejskiej w regionie,
• wymiana i upowszechnianie doświadczeń turystyki wiejskiej,
• podniesienie atrakcyjności turystycznej regionu,
• działania marketingowe i promocyjne na rzecz różnicowania działalności gospodarczych na terenach wiejskich,
• propagowanie i pomoc w realizacji różnych form samopomocy finansowej,
• umacnianie tożsamości regionalnej, kultywowanie i popularyzacja tradycji i spuścizny historycznej oraz kulturalnej regionu,
• ochrona środowiska naturalnego,
• ochrona interesów członków stowarzyszenia.
Stowarzyszenia realizują swoje cele głównie poprzez:
• współpracę z krajowymi i zagranicznymi stowarzyszeniami turystycznymi i agroturystycznymi,
• współdziałanie z organizacjami, których działanie pomaga w realizacji celów Stowarzyszenia,
• wymianę doświadczeń, prowadzenie działalności szkoleniowej, konsultacyjnej,
• wymianę kulturalną,
• wspieranie i propagowanie rękodzielnictwa,
• prowadzenie działalności wydawniczej, reklamowej i promocyjnej,
• gromadzenie i dokumentowanie danych związanych z celami
i działalnością stowarzyszenia,
• propagowanie i wdrażanie alternatywnych źródeł energii, upraw ekologicznych i innych działań na rzecz ochrony środowiska,
• propagowanie i wdrażanie niekonwencjonalnych kierunków produkcji rolniczej,
• działalność gospodarczą służącą realizacji celów statutowych,
• organizację lokalnych biur turystyki wiejskiej.
Poza tym stowarzyszenia organizują różnego rodzaju szkolenia, które ułatwiają rolnikom rozpoczęcie i prowadzenie tego typu działalności. Każdego roku powstają nowe stowarzyszenia tego rodzaju. Rolnicy dostrzegają różnorodne korzyści z działalności agroturystycznej. Poza tym z roku na rok powstaje coraz więcej gospodarstw agroturystycznych, a taka działalność wymaga pewnego rodzaju promocji i reklamy, co jest łatwiejsze gdy zajmuje się tym więcej osób w ramach stowarzyszenia. 33.Omów rolę samorządu terytorialnego i administracji rządowej w popularyzacji turystyki w środowisku wiejskim. Główną rolę w rozwoju turystyki na szczeblu lokalnym i regionalnym odgrywa samorząd terytorialny. Zaliczenie spraw kultury fizycznej i turystyki do zadań własnych samorządu wojewódzkiego stanowi ustawowe umocowanie do podejmowania i prowadzenia w dziedzinie turystyki tych wszystkich działań, które nie zostały zastrzeżone do kompetencji innych organów. Samorząd województwa jest odpowiedzialny za prowadzenie polityki regionalnej oraz formułowanie strategii wszechstronnego i zrównoważonego rozwoju regionu. Podstawowe zadania działu administracji rządowej: Minister właściwy do spraw turystyki obowiązany jest do inicjowania i opracowywania polityki Rady Ministrów w stosunku do turystyki oraz do przedkładania w tym zakresie inicjatyw i projektów aktów normatywnych na posiedzenia Rady Ministrów. Wśród obecnie realizowanych i planowanych w tym zakresie zadań, wskazać można między innymi następujące:
*opracowanie i doprowadzenie do wdrożenia strategii rozwoju turystyki na lata 2007-2013,
*monitorowanie obecnie realizowanej strategii rozwoju turystyki (2001-2006),
*współudział w tworzeniu zapisów, służących rozwojowi turystyki, w programach operacyjnych i priorytetach na lata 2007-2013, *współudział w tworzeniu warunków do wsparcia przedsięwzięć turystycznych z funduszy strukturalnych w latach 2007-2013, *opracowanie raportu o stanie gospodarki turystycznej w latach 2004-2006,
*sporządzenie kompleksowej analizy efektywności wykorzystania środków unijnych na rozwój turystyki w latach 2004-2006, *monitorowanie międzyresortowego programu rozwoju turystyki i wypoczynku dzieci i młodzieży (2001-2006).
34.Charakterystyka ogólnoeuropejskich organizacji wspierających rozwój agroturystyki.
*Europejską Federację Agroturystyki i Turystyki Wiejskiej (EUROGITES)
*Europejską Radę do spraw Wsi i Małych Miasteczek (ECOVAST)
*Europejski Ruch Wiejski (MER).
Federacja EUROGITES powstała w 1990 r. i skupia organizacje agroturystyczne ponad dwudziestu państw (m.in. Polską Federację Turystyki Wiejskiej – Gospodarstwa Gościnne). Celem funkcjonowania EUROGITES jest podtrzymanie tradycji wiejskiego stylu życia i współpraca w tworzeniu wspólnej oferty agroturystycznej m.in. poprzez nadzór nad programem Europejska Sieć Turystyki Wiejskiej. Program pomaga w tworzeniu krajowych sieci gospodarstw agroturystycznych poprzez dzielenie się wiedzą na temat rynku turystycznego oraz promowanie usług agroturystycznych w poszczególnych krajach. ECOVAST funkcjonuje od 1984 r., a jej celem jest przede wszystkim wsparcie społeczności wiejskich i ochrona europejskiego dziedzictwa ludowego. Cele te są realizowane poprzez pomoc w działaniach gospodarczych, społecznych, kulturalnych i administracyjnych mieszkańców obszarów wiejskich oraz ochronę i odtwarzanie zabytków i lokalnego środowiska. ECOVAST działa na rzecz krajobrazu, ludowej architektury i wiejskich inicjatyw. Organizacja skupia osoby indywidualne, organizacje rządowe i pozarządowe o różnym zasięgu, dzięki czemu umożliwia porozumienie pomiędzy ekspertami na szczeblu decyzyjnym i praktykami na poziomie lokalnym. Organizacja jest konsultantem przy Radzie Europy oraz członkiem MER. Celem działania MER, który tworzy platformę międzynarodowych organizacji pozarządowych jest czuwanie i wspieranie działań dotyczących rozwoju terenów wiejskich w krajach Unii Europejskiej, a także promocja wspólnej polityki rozwoju wsi i współpraca z instytucjami międzynarodowymi w celu ochrony interesów wszystkich sektorów związanych z rolnictwem. Ponadto działania MER koncentrują się także na podnoszeniu jakości życia mieszkańców wsi i ochronie ich autonomicznego działania. MER czuwa także nad ustawodawstwem związanym z użytkowaniem terenów publicznych i prywatnych, tak aby było ono korzystne dla gospodarki i przyjazne dla środowiska,
35.Rodzaje wiejskiej bazy noclegowej i ich specyfika.
Pokój gościnny jest najbardziej podstawowym rodzajem bazy noclegowej. Przedmiotem wynajmu jest pokój urządzony i wyposażony w sposób pozwalający pełnić funkcje sypialni dla gości. W zależności od liczby miejsc noclegowych w pokoju wyróżnia się pokoje 1-osobowe, 2 osobowe, rodzinne (dla 3-4 osób) i kwatery grupowe (powyżej 4 osób). W tym typie zakwaterowania urządzenia sanitarne mogą być dzielone z gospodarzami, mogą być do wyłącznej dyspozycji gości przynależne kilku pokojom gościnnym lub w pokoju może znajdować się niezależna łazienka. Mieszkańcy pokoi gościnnych powinni mieć możliwość korzystania ze wspólnego pokoju wypoczynkowego lub pomieszczeń wspólnych o podobnej funkcji. Pokoje gościnne mogą posiadać też dostęp do urządzeń kuchennych. Samodzielna jednostka mieszkalna. Do tej grupy zalicza się dwa rodzaje obiektów: mieszkanie wakacyjne i dom wolnostojący. Istota samodzielnej jednostki mieszkalnej polega na wynajmowaniu jej w całości rodzinie lub grupie zaprzyjaźnionych osób za wspólną cenę oraz fakt, iż daje ona możliwość samodzielnego wyżywienia. Mieszkanie wakacyjne jest niezależną jednostką mieszkalną składającą się z 1-3 sypialni, kącika wypoczynkowego z wygodą kanapą lub jej odpowiednikiem, niezależnej toalety i łazienki, kuchni z urządzeniami i wyposażeniem do samodzielnego przygotowywania posiłków. Jednostka jest wynajmowana w całości rodzinie lub grupie zaprzyjaźnionych osób. Dom wakacyjny stanowi niezależny budynek urządzony i wyposażony podobnie jak mieszkanie wakacyjne i wynajmowany w całości. Urządzenie domu wakacyjnego jest podobne do mieszkania wczasowego, jednak stanowi on odrębną jednostkę o większej powierzchni z przylegającym terenem. Liczba łóżek w jednym domu wynosi zwykle od 4 - 10 (dla jednej lub dwu rodzin) i odpowiednio: dwie do pięciu sypialni, kuchnia lub aneks kuchenny, łazienka i wc, pokój wypoczynkowy, taras z meblami ogrodowymi. Kwatera grupowa to pomieszczenie sypialne o podstawowym standardzie wyposażone w powyżej 4 miejsca noclegowe z dostępem do łazienki, WC oraz pomieszczeń wspólnych. Jest to rodzaj zakwaterowania najchętniej odwiedzany przez grupy znajomych lub wycieczki. Najczęściej z tego typu zakwaterowania korzysta młodzież, wycieczki szkolne, grupy zorganizowane. Mogą to być grupy znajomych aktywnie spędzające czas w miejscach atrakcyjnych, np. narciarze. Z kwater grupowych korzystają zielone szkoły, pielgrzymi, itp.
36.Podaj zasady i regulamin kategoryzacji wiejskiej bazy noclegowej.
Minimalne wymagania WBN:
Pokoje gościnne :
Pokój 1- i 2-os min. 6 m2 ;
Pokój > 2-os dodatkowo 2 m2 na każdą następną osobę;
Łóżka jednoosobowe 80x190cm,
dwuosobowe 120x190cm;
nocny stolik lub półka dla każdej osoby; stół lub stolik; krzesło lub taboret; wieszak na odzież; lustro umożliwiające obejrzenie połowy sylwetki; pościel zgodna z ilością miejsc noclegowych; oświetlenie-min 1 punkt świetlny; zasłony okienne zaciemniające ; kosz na śmieci; drzwi pełne z możliwością zamykania na klucz;
lampka nocna zgodna z liczbą miejsc noclegowych
Łazienki:
natrysk lub wanna; umywalka z blatem lub półką; WC lustro z oświetleniem; gniazdko elektryczne; pojemnik na śmieci dozownik do płynnego mydła i ręczniki papierowe; max. 15 osób na 1 WHS (łazienka + WC)
Wymagania ogólne:
ogrzewanie w całym obiekcie w m-cach X-IV temp.18oC;zimna i ciepła woda dostępna przez całą dobę.
Kategoria Standard
Pokoje gościnne :
wyposażenie tak jak w minimalnych wymaganiach, plus:
Pokój 1 os min.6 m2
pokój 2-os min.10 m2
pokój 3-os min.14 m2
pokój 4-os min.16 m2
Łazienki:
wyposażenie tak jak w minimalnych wymaganiach, PLUS: wieszaki na ręczniki szklanka zamknięcie WHS od wewnątrz, papiernica max. 10 osób na 1 WHS (węzeł higieniczno-sanitarny)
Samodzielne jednostki mieszkalne :
wyposażenie tak jak dla pokoi gościnnych, PLUS:
min. powierzchnia dla 4 osób – 30 m2(+ 2m2 na każdą kolejną osobę);
co najmniej jedna sypialnia z aneksem wypoczynkowym i kuchennym oraz WHS, klucz dla gości, sprawna wentylacja w aneksie kuchennym, kuchenka jednopalnikowa, jednolita zastawa stołowa zgodna z il. miejsc , garnki, patelnie, kosz na odpadki, deska do krojenia, otwieracze do butelek, ściereczki, szafka na naczynia
stół lub blat przygotowawczy, środki czyszczące, stół i krzesła zgodne z il. miejsc
Łazienki: wyposażenie tak jak przy pokojach gościnnych
Wymagania ogólne:
minimalne wymagania, PLUS:
oznakowanie na budynku
oznakowanie pokoi
urządzenia rekreacyjne
oświetlenie dostosowane do wielkości pomieszczeń
dostęp do informacji turystycznej
apteczka dostępna u gospodarz
instrukcja p. poż. w widocznym miejscu
budzenie na życzenie.
Kategoria Jedno słoneczko
Pokoje gościnne:
wyposażenie i wielkość pokoi tak jak w Kategorii Standard, PLUS:
• pokój 1-os min. 8m2
• Łóżka jednoosobowe 90x200cm
• łóżka dwuosobowe 140x200cm
• stół lub ława dostosowany wysokością do miejsc siedzących
• szafa garderobiana + min. 3 wieszaki na osobę
• ręcznik
• 1 dodatkowy punkt świetlny
Łazienki:
wyposażenie tak jak w kategorii Standard, PLUS:
• max. 8 osób na 1 WHS
Samodzielne jednostki mieszkalne:
wyposażenie tak jak w kategorii Standard, PLUS:
• min. powierzchnia dla 4 osób 35 m2 (+ 2m2 na każdą kolejną osobę)
• co najmniej dwa pomieszczenia (sypialnia z aneksem wypoczynkowym i kuchennym) i WHS
• kuchenka dwupalnikowa
• radio
• dostęp do lodówki
• Łazienki: wyposażenie tak jak w pokojach gościnnych
Wymagania ogólne: tak jak w kategorii Standard, PLUS:
• zadaszenie nad głównym wejściem
• utwardzona nawierzchnia pieszego dojścia
• grill lub miejsce na ognisko
• telefon dostępny dla gości w nagłych przypadkach.
Kategoria Dwa słoneczka
Pokoje gościnne:
wyposażenie i wielkość pokoi tak jak w Kategorii Jedno Słoneczko, PLUS:
• Pokój 1 os min.9 m2
• pokój 2-os min. 12 m2
• pokój 3-os min. 15 m2
• pokój 4-os min. 18 m2
• elementy dekoracyjne
• dywanik przy łóżku
• 2 dodatkowe punkty świetlne
Łazienki:
wyposażenie tak jak w kategorii Jedno Słoneczko, PLUS:
• max. 6 osób na 1 WHS
• taboret
Samodzielne jednostki mieszkalne:
wyposażenie tak jak w kategorii Jedno Słoneczko, PLUS:
• min. powierzchnia dla 4 osób – 40 m2(+ 2m2 na każdą kolejną osobę), kuchenka dwu- lub czteropalnikowa, wyciąg nad kuchenką, meble wypoczynkowe (fotele, kanapa), stolik okolicznościowy, TV, gry planszowe, dostęp do telefonu, dostęp do żelazka, dostęp do pralki , Łazienki: wyposażenie tak jak w pokojach gościnnych
Wymagania ogólne: tak jak w kategorii Jedno Słoneczko, PLUS:
• wydzielone miejsce na środki lokomocji gości
• zieleń ozdobna lub ogród.
Kategoria Trzy słoneczka
Pokoje gościnne:
wyposażenie i wielkość pokoi tak jak w Kategorii Dwa Słoneczka, PLUS:
• Pokój 1 os min. 10 m2
• pokój 2-os min. 14 m2
• pokój 3-os min. 17 m2
• pokój 4-os min. 20 m2
• biurko przystosowane do pisania, stojak na bagaże lub ekwiwalent, fotele, ręcznik kąpielowy
Łazienki:
wyposażenie tak jak w kategorii Dwa Słoneczka, PLUS:
• wszystkie pokoje z łazienkami
• poręcze przy WC i natrysku
Samodzielne jednostki mieszkalne:
wyposażenie tak jak w kategorii Dwa Słoneczka, PLUS:
• min. powierzchnia dla 4 osób – 45 m2 (+ 2m2 na każdą kolejną osobę), co najmniej trzy pomieszczenia (sypialnia, aneks wypoczynkowy, kuchnia) i WHS, mikser, ekspres do kawy
Wymagania ogólne: tak jak w kategorii Dwa Słoneczka, PLUS:
• utwardzona nawierzchnia dojazdowa, oświetlenie przy bramie wjazdowej, oznakowanie na drodze dojazdowej, jadalnia lub aneks jadalny tylko dla gości, pokój wypoczynkowy z TV, dostęp do pralki.
37. Wioski turystyczno - handlowe.
Oferta skierowana jest do wsi i małych miast położonych: w regionach przygranicznych, w pobliżu większych aglomeracji miejskich, w pobliżu dróg o dużym natężeniu ruchu, a zatem miejscowości które z punktu widzenia agroturystyki pobytowej nie są atrakcyjne. Wioski te przyciągają turystów handlem detalicznym, mają jednak odmienny charakter od nowoczesnych centrów handlowych. Zakupy są główną atrakcją dokonuje się ich dla przyjemności. Wymagają skupienia różnorodnych branż handlowych, punktów gastronomicznych, rozrywkowych, urządzeń rekreacyjnych i innych atrakcji wokół jednego dominującego tematu. Muszą mieć dobrą dostępność komunikacyjną, muszą dbać o dobry wizerunek miasta, oraz panować gościnna atmosfera.
38.Wioski tematyczne w Polsce.
Zaprezentowano zatem świeży i piękny pomysł uczynienia z małego miejsca swojego zamieszkania tematycznego, pro-turystycznego produktu - do zwiedzania, do podziwiania, fascynacji i edukacji, a także do zarabiania pieniędzy. Warunek to być tematycznie innym niż okoliczni sąsiedzi, ale też tworzyć z nimi, czyli z innymi miejscowościami, mozaikę lokalnych atrakcji, które byłyby np. magnesem dla szkolnych wycieczek – jesienią, zimą i wiosną, a latem przynętą dla turystów.
Rozmawiano zatem i analizowano współczesne czynniki rozwoju małych miasteczek i obszarów wiejskich, a w ramach ćwiczeń opracowywano ofertę własnej wioski tematycznej. Oferty nie były oderwane od rzeczywistości, lecz bazowały na tym, co już się posiada i co można udoskonalić, aby wyeksponowane intrygowało i inspirowało. Rozmawiano też o sposobach dofinansowywania takich przedsięwzięć.
I tak kolejne odwiedzane przez nas wsie to:
• Sierakowo Sławieńskie - Wioska Hobbitów
• Paproty - Wioska Labiryntów i Źródeł
• Iwęcino - Wioska Końca Świata
• Dąbrowa - Wioska Zdrowego Życia
• Podgórki - Wioska Bajek i Rowerów
W dobie kryzysu rybołówstwa wiele osób zajmujących się nim zaczyna tracić podstawowe źródło utrzymania, zanika też utrwalony tradycją styl życia. Dzieje się tak między innymi z powodu braku zrozumienia w społeczeństwie dla potrzeb tego sposobu korzystania z zasobów przyrodniczych. Może więc warto, aby i nadmorskie wioski były (jeśli mogą być) „tematyczne” - np. rybackie. To, że zamieszkują je rybacy, a łódki stoją na przystani lub na plażowym piasku dziś nie wystarcza, aby być dostrzeżonym i pro-turystycznie atrakcyjnym. Trzeba to jeszcze umiejętnie „sprzedać”, czyli umieć opowiedzieć lub stworzyć możliwość przeżycia innym. Ci inni, są gotowi dzięki takim możliwościom wybrać TO, a nie inne miejsce za cel wycieczki, odpoczynku czy edukacji. Przyjadą - zostawią jakieś pieniądze, wywiozą wiedzę o rybach i rybakach. Będą ich sojusznikami nawet daleko od morza. W naszym kraju takich wiosek rybackich, w których ludzie morza opowiadaliby o swojej pracy, naprawianiu sieci i wprowadzali odwiedzających w tajniki życia morskich organizmów w sposób na tyle zorganizowany, aby mogło to stać się produktem dla turystyki, nie ma. Ta miejscowość, która będzie pierwsza, wygra i zyska premię za oryginalność.
39.Wsparcie przedsięwzięć turystycznych poprzez programy unijne – duże i małe granty.
Granty udzielane SA na projekty realizowane w miejscowościach liczących do 5 tys. mieszkańców, należących do gmin wiejskich lub wiejsko-miejskich . w szczególności pomoc jest udzielana w zakresie agroturystyki usług związanych z turystyką i wypoczynkiem, rzemiosło i rękodzielnictwa, usług na rzecz rolnictwa i gosp. Leśnej, drobnych usług na rzecz obszarów wiejskich przetwórstwo produktów rolnych oraz jadalnych produktów leśnych na małą skale. Ponad to uwzględnione są projekty odnoszące się do sprzedaży bezpośredniej produktów, które pochodzą w większości z własnego gospodarstwa oraz działalności e-commerce( sprzedaż lub promocja przez Internet produktów rolnych, towarów i usług) lub związanej z wytworzeniem materiałów energetycznych z biomasy. Należy podkreślić ze działania służy stwarzaniu szans do podejmowania przez rolników dodatkowej działalności, uzupełniającej wobec rolniczej. Natomiast działanie Promocja Przedsiębiorczości Zintegrowanego Programu Operacyjnego Rozwoju Regionalnego odnoszą się do podejmowania nowej działalności.
Działanie różnicowanie działalności rolniczej.
Umożliwia uzyskanie dofinansowania na pokrycie takich kosztów( koszty kwalifikowane) jak: rozbudowa, nadbudowa, przebudowa, remont połączony z modernizacja istniejących budynków gospodarczych na cele agroturystyczne oraz ich wyposażenie (pokoje gościnne, łazienki, kuchnie) zagospodarowanie terenu na potrzeby swojej działalności urządzenie miejsc do wypoczynku, zakupu wyposażeniu sprzętu turystycznego, bądź rekreacyjnego dla działalności turystycznej także zwierza™ służących do celów terapeutycznych sportowych lub rekreacyjnych zakup sprzętu komputerowego i oprogramowania zakup środków transportu zarówno lądowych jak i wodnych( nie obejmuje samochodów osobowych które służą do przewozu mniej niż 8 osób wraz z kierowca) współfinansowane mogą być także koszty ogólne (do wysokości 12% pozostałych kosztów. kwalifikowanych), poniesione podczas planowania i opracowywania projektu inwestycyjnego. W szczególności chodzi tu o przygotowanie dokumentacji technicznej, kosztorysów, analiz ekonomicznych, biznesplanów, analiz marketingowych, koszty uzyskania zaświadczeń, zezwoleń, nadzoru urbanistycznego, architektonicznego i budowlanego związanego z projektem, nabyci patentów, licencji, usług dotyczących zarządzania projektem. Udzielane granty mają char inwestycyjny, dlatego mogą być przyznane na pokrycie max 50% kosztów kwalifikowanych, czyli takich na które udzielane jest dofinansowanie. Pozostałą część kosztów projektu ponosi wnioskodawca ze środków własnych. Koszty poniesione przed podpisanie umowy o dofinansowanie projektu nie będą uznawane za kwalifikowane. Jeden beneficjent i gosp. rolne może uzyskać max 100 tyś. Zł w okresie realizacji Sektorowego Programu Operacyjnego.
Płatność dokonywana jest całościowo po realizacji projektu lub w 2 etapach, określonych szczegółowo w umowie. Wnioski należy składać do Regionalnych Oddziałów ARiMR. W przypadku projektów związanych z podjęciem działalności agroturystycznej wraz z dokumentami wnioskowymi należy złożyć w opinii jednostki, która prowadzi kategoryzację obiektów zakwateryzowania co do zgodności projektu z wymogami kategoryzacji. Jeśli wniosek dotyczy obiektu, budynku , który już istnieje wówczas należy załączyć dokument określający kategorię nadaną przez jednostkę prowadzącą wspomnianą kategoryzację . ponadto beneficjent jest zobowiązany do zachowania lub podwyższenia standardu bazy noclegowej(w ewidencjach instytucji prowadzących kategoryzację ) w okresie 5 lat od dokonania ostatniej płatności.
Małe granty:
Kwota wsparci projektu w ramach programu „małych grantów” wynosi 4 tyś euro. Fundusz wspiera projekty z następujących dziedzin : 1. Współpraca kulturalna, 2. Współpraca naukowa i badania naukowe, 3. Edukacja 4. Wymiana młodzieży, 5. Współpraca trans graniczna, 6. Promocja turystyki.
Wsparcie finansowe funduszu nie może przekroczyć 50%ogólnych kosztów projektu. Ogólny budżet powinien uwzględniać także ewentualny własny wkład, wnioskodawcy w naturze i usługach oraz taki wkład innych parametrów, współfinansujących projekt. Budżet powinien dotyczyć okresu max 6 m-cy.- również w przypadku że sam projekt trwa dłużej. Fundusz preferuje projekty w których jako organizacyjni partnerzy(współorganizatorzy) wystój podmioty ze wszystkich krajów Grupy Wyszagrackiej. Fundusz nie może finansować projektów w których oprócz krajów wnioskodawcy organizacyjni partnerzy pochodzą z mniej niż dwóch innych krajów Grupy. Wyjątek stanowią projekty współpracy trans granicznej które mogą być dwustronne. Fundusz może także finansować projekty z udziałem dodatkowych partnerów z poza grupy pod warunkiem, że są one zgodne z założeniami funduszu. Wnioskodawcy krajów z poza Grupy mogą się ubiegać o granty, na tych samych warunkach – jeśli projekt związany jest tematycznie z Grupą Wyszachradzką.
40.Kredyty preferencyjne na działalność gospodarczą na obszarach wiejskich.
Europejski Fundusz Rozwoju Wsi Polskiej-Kredyty. Cele:
-baza noclegowa
-baza gastronomiczna
-rekreacyjno-sportowa i kulturowa (zakup, budowa, rozbudowa, modernizacja, adaptacja, pierwsze wyposażenie, instalacje gazowe, elektryczne, pola biwakowe, stajnie, punkty lokalnej kultury ludowej i rzemiosła artystycznego).
Kredyt mogą uzyskać rolnicy, członkowie rodzin, inne osoby fizyczne, wykonujące działalność gospodarczą, spółki handlowe, organizacje pozarządowe. Na terenie województwa podkarpackiego takie kredyty udziela bank spółdzielczy w Sanoku.
Mikrokredyty na pozarolniczą działalność gospodarczą na terenach wiejskich ubiegać się mogą rolnicy, bezrobotni, spółki osobowe, osoby fizyczne rozpoczynające działalność. Udzielane do 20 tys. Na okres do 24 miesięcy. Na przykład bank spółdzielczy w Sanoku.
Fundacja na rzecz rozwoju Polskiego rolnictwa ubiegać się mogą przedsiębiorstwa do 50 pracowników obrót roczny do 10 mln euro. Funkcjonuje na terenie województw: małopolskie, mazowieckie, zachodniopomorskie, podlaskie.
Fundusz mikro dla małych przedsiębiorstw rozpoczynających działalność (biznes pożyczka wiarygodny partner od 1000 do 10000 tys. Spłata przez 36 miesięcy bez zabezpieczenia oraz formalności.
Mikropożyczki z funduszu fundacji wspomagania wsi na działalność gospodarczą, pszczelarską, usługi turystyczne na terenach wiejskich. Kwota 10 tys. Spłata przez 24 miesiące pożyczka w ogóle nie oprocentowane.
Kredyty Agrolinia w obecnej chwili środki wyczerpane. Dla osób fizycznych, podmiotów gospodarczych, poza rolnicze przedsiębiorstwa na obszarach wiejskich. Kredyt do 100 tys zł. Na 10 lat.
41.Baza agroturystyczna w Europie, Polsce i na Podkarpaciu.
Najwięcej kwaterodawców agroturystycznych działa w województwach: małopolskim (875), warmińsko - mazurskim (750), podlaskim (561), pomorskim (517) i podkarpackim (501), najmniej zaś w opolskim (4 Cool

, kujawsko - pomorskim (71) i śląskim (136). Podobnie kształtują się relacje, jeśli chodzi o liczbę miejsc noclegowych w obiektach agroturystycznych; wyróżniającymi się województwami są: małopolskie (9263 miejsc), warmińsko - mazurskie (6000), pomorskie (5553) i podlaskie (5424).
Najmniejszą agroturystyczną bazą noclegową dysponują województwa: kujawsko - pomorskie (531 miejsc) i opolskie (580).
Znaczny potencjał kwater agroturystycznych ma pięć województw górskich (dolnośląskie, opolskie, śląskie, małopolskie i podkarpackie), które łącznie skupiają 1900 kwaterodawców oraz 21024 miejsc noclegowych, co stanowi 40% ogółu bazy agroturystycznej. Dwa województwa nadmorskie (zachodniopomorskie i pomorskie) skupiają 793 kwaterodawców i 8516 miejsc noclegowych, czyli 16,6% tego rodzaju bazy. Na województwa pojezierne (kujawsko - pomorskie, lubuskie, warmińsko - mazurskie, wielkopolskie) przypada 1347 kwaterodawców oraz 11332 miejsc noclegowych, czyli 21,4% miejsc tego typu w kraju.
Pośród krajów, które najbardziej zaangażowały się w rozwój turystyki na wsi wyróżnia się Francja. W tym kraju problem upadku wsi zaowocował powstaniem w roku 1955 pierwszej organizacji zajmującej się świadczeniem przez gospodarzy usług turystycznych na wsi. Organizacja ta Fédération nationale des Gîtes de France, pozostaje również dziś najważniejszą wśród innych tego typu, posiadając ponad 30 000 członków.
Francja oprócz tego, że była pierwszym państwem, które wzięło w swoje ręce inicjatywę w dziedzinie agroturystyki, jest także tym, które wciela w życie najróżniejsze formy oferty gościnnej: oprócz kwater prywatnych gîtes, również:
- pokoje zaadaptowane w budynkach mieszkalnych gospodarstwa (chambres d´hôtes),
- różne typy kempingów o zróżnicowanej pojemności,
- gospodarstwa rolne oferujące usługi gastronomiczne (fermes - auberges),
- małe wiejskie hoteliki i pensjonaty rodzinne z cenami obejmującymi wszystkie usługi - "wszystko razem" (auberges rurales i logis de France),
- także kwatery wiejskie, w których goście korzystać mogą z usług gastronomicznych, rekreacyjnych i sportowych (villages de vacances - czyli dosłownie mówiąc: wioski wypoczynkowe").
Niemcy zajmują czołowe miejsce w Europie, jeśli chodzi o liczbę gospodarstw agroturystycznych (ok. 20 tys. z 50 tys. łóżek). Oferują gospodarstwa rolne ze szczególnie zadbanym wyposażeniem i standardem o komforcie średnio bardzo wysokim oraz z bardzo bogatą ofertą rekreacyjną, jednak w cenach konkurencyjnych. Popieranie działalności agroturystycznej w gospodarstwie rolnym polega tu m.in. na stworzeniu systemu ulg podatkowych.
We Włoszech agroturystyka pojawiła się w latach 60. Powstało tu do chwili obecnej ok. 7 tys. gospodarstw agroturystycznych w różnych regionach kraju, położonych przeważnie poza głównymi centrami turystycznymi. Dziś o włoskiej agroturystyce mówi się, że jest na 4. miejscu w Europie, po Francji, Niemczech i Wielkiej Brytanii. W 1990 r. gospodarstwa agroturystyczne odwiedziło 800 tys. turystów, co stanowiło 1.3% ogółu turystów, w tym 30% turystów zagranicznych. Wspieraniem agroturystyki we Włoszech troskliwie zajęło się państwo.
Najwięcej gospodarstw agroturystycznych znajduje się w Wielkiej Brytanii. Na szczególną uwagę zasługują gospodarstwa w Walii. Ich cechą charakterystyczną jest to, że turyści wypoczywający w nich biorą aktywny udział w życiu gospodarstwa rolnego i właśnie za to chcą płacić. W Walii ok. 15% gospodarstw rolnych zajmuje się agroturystyką. Najbardziej popularną formą jest tu camping i carawaning. Ok. 1 000 gospodarstw oferuje właśnie tego typu usługi, ponadto 500 z nich oferuje wyżywienie. Podstawową formą aktywności rekreacyjnej w walijskich gospodarstwach są spacery i wycieczki piesze uprawiane przede wszystkim ze względów zdrowotnych przez osoby w wieku 55 - 75 lat, a ponadto udział w pracach gospodarskich, przejażdżki konne, wędkarstwo, strzelectwo. Władze udzielają szerokiej pomocy rolnikom w rozwijaniu i przebudowie gospodarstw.
W szczególnej sytuacji w ostatnich latach znalazły się państwa byłego bloku socjalistycznego. I choć turystyka na obszarach wiejskich nie jest w nich zjawiskiem nowym, to jednak o agroturystyce mówi się tu od kilku lat. Rolnictwo w tych krajach, w warunkach nowo wprowadzonej gospodarki rynkowej, napotyka na nowe, nieznane mu dotąd problemy. Dotyczą one zarówno małych, słabo zmechanizowanych, nierentownych i przeludnionych gospodarstw polskich, jak też dużych, państwowych lub spółdzielczych majątków rolnych, np. w Słowacji.
W październiku 1992 roku w węgierskim Albertirsa zeszło się walne zebranie założycielskie Zrzeszenia na Rzecz Rozwoju Zielonej Turystyki Wiejskiej w Środkowej i Wschodniej Europie. Jego uczestnicy uważają za podstawowe, aby w środkowej i wschodniej Europie prowincja rozwijała się z pomocą oferty gościnnej i przy wydatnej pomocy parlamentów i rządów, nie wyłączając samorządów lokalnych.
W roku 1991 powstało w Słowacji Stowarzyszenie Przedsiębiorców Agroturystyki Słowacji, z siedzibą w Modrej. Początkowo zajęło się propagowaniem w Słowacji informacji o sposobach organizowania turystyki w ogóle, a szczególnie agroturystyki. Członkami zrzeszenia są przedsiębiorstwa rolnicze, przedsiębiorcy prywatni oraz niektóre gminy. Stowarzyszenie organizuje przede wszystkim kształcenie potencjalnych organizatorów agroturystyki, oferuje przedsiębiorcom materiały metodyczne, organizuje wycieczki, zajmuje się poradnictwem.
42. Składniki architektury wsi i ich rola w podnoszeniu atrakcyjności wypoczynku na obszarach wiejskich.
Składniki architektury wsi.
- drogi (ulice wiejskie, place, rozstaje, aleje, szlaki, autostrady)
- zabudowy (wieś, przysiółki, zagrody, dwory, świątynie młyny)
- zieleń (lasy, zieleń śródpolna, miedze, sady, łąki, pola)
- wody (źródła, studnie, rzeki, stawy, potoki, zalewy, mokradła)
-miejsca kultu, pamięci (świątynie, cmentarze, pomniki)
- budowle inżynierskie (mosty, zapory, tunele wały).
43.Rodzaje zabudowań wiejskich i gospodarskich i ich rola w podnoszeniu atrakcyjności wypoczynku na obszarach wiejskich.
Rodzaje zabudowań wiejskich.
- wsie niwowe (skupione wokół placy lub ulicy np. okolnice, owalnice, ulicówki, widlice i wielodrożnice)
- łańów leśnych (ciągną się niekiedy kilometrami, wzdłuż drogi)
- skutkiem kolonizacji prowadzonych w 17 i 18w są wsie olenderskie i osadnictwo Fryderyzacyjańskie cechujące się niezwykle regularnym rozplanowaniem
- specyficzny kształt mają wsie folwarczne o charakterze wsi decyduje typ zabudowy zagrodowej, czyli ustawienie budunków w stosunku do siebie (jeśli stoją do drogi węższym bokiem, mówimy o zabudowie szczytowej, jeżeli szerszym – o kaleniowej).
Rodzaje zabudowań gospodarskich:
3 typy budynków mieszkalnych
-chałupy (dom mieszkalny pojedzyńczego gospodarza)
- dwory (siedziba włeściciela ziemskiego, specyficzna dla Polski wywodząca się z kultury szlacheckiej)
- czworaki (dom wielorodzinny pracowników folwarku; Po uwłaszczeniu, w 2 pół. XIX w. na Pomorzu, Śląsku i w Wielkopolsce wielu właścicieli ziemskich zaczęło budować dla robotników folwarcznych murowane domy mieszkalne, nierzadko o wysokim standardzie (przykładem wielkopolska Gola, Szelejewo, mazurskie Kwitajny, śląski Skorogoszcz). Przed każdym z domów był ogródek, z tyłu budynki gospodarcze.)
Inne zabudowania:
- inwentarskie - stajnia, obora, chlewnia, owczarnia, królikarnia itp.,
- stodoła - do przechowywania zboża, ziarna, słomy itp.,
- spichlerz - charakterystyczny dla dużego gospodarstwa folwarcznego,
- świronek - mały spichlerzyk, przeważnie drewniany, czasem podpiwniczony,
- budowle pomocnicze - szopy, silosy, brogi, magazyny, suszarnie, wiaty, wieże wodne, gołębniki, piwniczki.
W nowoczesnej gospodarce wiejskiej zanikają niektóre rodzaje budynków gospodarczych jak np.: świronki, spichlerze a nawet stodoły.
44.Praktyczne wykorzystanie walorów kulturowych w agroturystyce.
Do najczęściej spotykanych na wsi obiektów architektury sakralnej należą:
- kościół - świątynia chrześcijańska wyznania rzymsko-katolickiego, ewangelicko-augsburskiego, ewangelicko-reformowanego. Wznoszona zgodnie z architektonicznymi modami o charakterystycznych odmianach, w zależności od wyznania,
- cerkiew - świątynia chrześcijańska obrządku wschodniego (np.: grekokatolicka, unicka lub prawosławna). Charakterystyczna dla krajobrazu południowo-wschodniej i wschodniej Polski,
- bożnica, synagoga - dom modlitwy i miejsce zebrań gminy żydowskiej. Istniały głównie w małych miasteczkach. Przede wszystkim drewniane. W czasie II wojny światowej wszystkie bożnice drewniane zostały zniszczone;
- meczet - dom modlitwy muzułmanów. W Polsce reprezentowany zaledwie przez dwa XIX-wieczne obiekty we wsiach podlaskich - Kruszyniany i Bohoniki.
Mała architektura:
- miejsca pamięci - poświęcone wydarzeniom historycznym. Najczęściej w formie niewielkiego pomnika, lub kamienia z płytą opisującą wydarzenie;
- kapliczki przydrożne, krzyże - niewielkie obiekty o charakterze kultowym. Najczęściej sytuowane przy drogach, na rozdrożach. Przyjmują formę wolnostojącego domku, wieżyczki z wnęką, figury na słupie lub kolumnie, drewnianego krzyża albo ozdobnej skrzynki zawieszonej na drzewie;
- grodzenia - zróżnicowane w zależności od funkcji i dostępnego materiału. Podporządkowane cechom charakteryzującym zabudowę danej wsi;
- cmentarze - do końca XVIII w. sytuowane wokół kościoła. Później zakładane poza miejscowością. Zazwyczaj ogrodzone z reprezentacyjną bramą. Rozpoznawalne w przestrzeni, dzięki kępie wysokich drzew. Formy nagrobków zróżnicowane regionalnie oraz w zależności od wyznania. W wielu miejscowościach znajdują się zapomniane cmentarze wyznaniowe.
Najczęściej spotykane budowle historyczne to:
- dwór - siedziba szlachecka, nierzadko z gankiem; nowożytne dwory często posiadały przybudówki zwane alkierzami,
- pałac - rezydencja bogatego właściciela ziemskiego;
- zamek - obronna siedziba władz świeckich lub kościelnych, z pomieszczeniami reprezentacyjny-mi, gospodarczymi, otoczona ze-społem wałów, murów, baszt,
- ruiny - np. zamku, pałacu, klasztoru, świątyni,
- klasztor - siedziba zgromadzenia zakonnego.
Zabytki archeologiczne:
- kurhany, kopce - stożkowate owalne wzniesienia, czasem konstrukcje kamienne pochodzące niekiedy sprzed kilku tysięcy(!) lub kilkuset lat, mogiły bohaterów lub władców,
- grodziska, wały - owalne i okrągłe wały ziemne i ślady po fosach dawniej otaczających osady i miasta.
45.Przystosowanie zagrody wiejskiej i miejsc noclegowych do usług agroturystycznych.
Przystosowanie zagrody wiejskiej do usług agroturystycznych.
- otoczenie
* dobrze oznakowany dojazd do gospodarstwa i jego nazwa
* oddzielenie części gospodarczej od rekreacyjnej(wypoczynkowej) np. żywopłotem, drewnianym parawanem
* wyznaczenie miejsc do uprawiania sportu,
* bezpieczne miejsca dla dzieci,
* budynki powinny pozostać w harmonii z otoczeniem
* zagospodarowane terenu wokół zabudowań powinno być praktyczne by łatwo można było utrzymać porządek i czystość
* powinno posiadać zaplecze gospodarcze np. trzepaki, sznury na bieliznę
* teren dodatkowej produkcji na potrzeby domu (kwiaty, zioła).
46.Zasady projektowania zieleni wokół gospodarstwa agroturystycznego z wykorzystaniem ich różnorodnych funkcji.
- czytelna funkcja (brak przypadkowości)
- orientacja w przestrzeni (tworzenie brył architektonicznych,

Lucy

1.Agroturystyka w krajach europejskich – kierunki rozwoju, przepisy prawne, kategoryzacja
19. Składniki przyrodnicze krajobrazu obszarów wiejskich atrakcyjnych turystycznie.
23. Praktyczne wykorzystanie rękodzieła ludowego w agroturystyce.

24. Sztuka ludowa jako atrakcja w agroturystyce
25. Ginące zawody wykorzystywane do uatrakcyjnienia wypoczynku na obszarach wiejskich
26. Festyny, festiwale, święta religijne i świeckie jako inspiracje do tworzenia produktu turystycznego na obszarach wiejskich.
29. Produkt Tradycyjny – idea powstania, kategorie, sposoby upowszechniania wśród turystów, przykłady.
30. Europejska Sieć Dziedzictwa Kulinarnego – idea powstania, obszary działania, wykorzystanie w agroturystyce
31. Rola zwierząt gospodarskich i dziko żyjących w agroturystyce
34. Wykorzystanie turystyki kwalifikowanej w agroturystyce.
35. Organizacja pracy przy prowadzeniu działalności agroturystycznej.
36. Rodzaje agroturystyki profilowanej i jej perspektywy rozwoju.
37. Rola rolnictwa ekologicznego na rozwój agroturystyki.
38. Perspektywy rozwoju ekoturystyki.
39. Kierunki rozwoju uzdrowisk w Polsce.

zna ktoś odpowiedzi na te pytania????? bo tylko ich nie ma na forum.....

madzia

jeszcze nie ma 32,33 przynajmniej ja nie zauwazylam

Lucy

32. Wypoczynek bierny na terenie gospodarstwa agroturystycznego i obszarów wiejskich.
REKREACJA BIERNA - jest to forma rekreacji przeznaczona dla osób, które w gospodarstwie agroturystycznym szukają wyciszenia. To prozaiczne czynności, na które w życiu codziennym niektórzy ludzie nie znajdują czasu.
Do której zaliczamy:
 opalanie się;
 oglądanie telewizji;
 słuchanie muzyki;
 czytanie książek;
 gra w karty;
 wędkowanie – forma rekreacji pozwalająca obcować z otaczającą nas przyrodą na świeżym powietrzu;
 spacery – forma rekreacji odbywająca się na świeżym powietrzu, pozwala na bliższe poznanie okolicy, jak również obcowanie z naturą, podziwianie krajobrazu;
 ogniska i grille – są najczęściej oferowanymi formami rekreacji biernej. Grillowanie pozwala wczasowiczom lepiej zapoznać się z gospodarzami, spędzić mile czas z rodziną i przyjaciółmi na świeżym powietrzu;
 grzybobranie;
 leżakowanie;
 gra w szachy – idealna forma rozrywki i rekreacji psychicznej, do poćwiczenia umiejętności zapamiętywania i planowania. Jest to idealna forma rekreacji dla osób które chcą szybko, tanio odpocząć i zregenerować siły;
 kąpiele w sianie, mleku, czy pomidorach;
 solarium, sauna, grota solna, Spa;
 pomoc w pracach gospodarskich i domowych – przebywając w gospodarstwie agroturystycznym, w którym są zwierzęta turyści maja możliwość wzięcia udziału w pracach gospodarskich takich jak np. doglądanie zwierząt, karmienie ich. Natomiast jeżeli chodzi o prace domowe wczasowicze mogą zapoznać się z przygotowywaniem różnych potraw regionalnych;
 gry planszowe;
 zwiedzanie;
 kuligi i przejażdżki bryczką – kulig to forma rekreacji wykorzystywana jedynie zimą, dlatego też gospodarz chcąc zapewnić turystom miłe spędzenie czasu, poznanie okolicy, musi poza okresem zimowym zaoferować formę zamienną jaką mogą być np. przejażdżki bryczką;

REKREACJA CZYNNA - to formy o przewadze wysiłku psychicznego oraz fizycznego.
Do której zaliczamy:
 jazda na rowerze – rower jest to idealny sprzęt do ćwiczeń, ta forma polecana jest dla całej rodziny. Dzięki temu dzieci mogą rywalizować ze swoimi rodzicami. Jeżeli nasz sposób życia jest obfity w stres to podczas jazdy możemy podziwiać widoki i odstresować się. Do jazdy na rowerze polecane są w szczególności parki i lasy. Dzięki tej formie rekreacji możemy nawdychać się świeżego powietrza;
 jazda na rolkach;
 ćwiczenia na siłowni i aerobik – to forma rekreacji czynnej pozwalająca na polepszenie sprawności fizycznej organizmu, zachowanie smuklej sylwetki. Odbywa się ona w zaciszu gospodarstwa agroturystycznego;
 ścianka wspinaczkowa;
 jazda na nartach i sankach –jest to kolejna z form rekreacji czynnej, która wyróżnia się sezonowością – świetna zabawa zarówno dla dorosłych jak i dla dzieci;
 jazda konna – to wspaniała forma wypoczynku dająca wiele satysfakcji. Obcowanie ze zwierzętami, podróże po lesie, połączone ze świadomością pracy fizycznej sprawiają, że jest to świetny sposób spędzania wolnego czasu;
 bieganie – najprostsza forma odpoczynku aktywnego. Pomaga ona we wzmocnieniu organizmu. Jest ona bardzo tania ponieważ wymaga od nas tylko odpowiedniego ubrania;
 gry zespołowe – do gier zespołowych możemy zaliczyć: grę w siatkówkę, piłkę nożną, koszykówkę, badmintona, tenisa. Wszystko uzależnione jest od oferty gospodarstw agroturystycznych. Gry zespołowe zapewniają ruch na świeżym powietrzu, świetną zabawę, rywalizacje a także przebywanie z rodziną, przyjaciółmi i rówieśnikami;
 biesiadowanie przy ogniskach i grillach;
 jazda na łyżwach;
 pływanie - jest to idealny sposób na rekreację dla osób, które mają chore stawy, podczas pływania nie nabawimy się żadnej kontuzji. Ta forma rekreacji dostępna jest przez cały rok;
 jazda kładem;
 udział w festynach i dożynkach wiejskich – turyści spędzając czas w gospodarstwie agroturystycznym mają możliwość wzięcia udziału w festynach i dożynkach wiejskich, dzięki czemu mogą lepiej poznać obyczaje, obrzędy, czy tez zwyczaje panujące w danej miejscowości, wsi;
 gra paintball;
 ścieżka zdrowia - jest jedną z form aktywnego spędzania czasu. Zapewnia kontakt z przyrodą, świeże powietrze, dużą porcję ruchu, regeneruje siły, dotlenia organizm, usuwa napięcia psychiczne, pozwala uzyskać dobre samopoczucie, zachować smukłą sylwetkę, a przede wszystkim zwiększa wytrzymałość organizmu i podnosi jego ogólną sprawność. Tej formy wypoczynku nie zastąpi kawiarnia, telewizja, komputer;
Inny podział rekreacji:
 rekreacja ruchowa (fizyczna) – obejmuje wszelkie formy działalności rekreacyjno-fizycznej (np. zabawy sportowe). Bywa określona mianem „sportu dla wszystkich”,
 rekreacja twórcza – kształtuje osobowość i wpływa na sferę emocjonalną człowieka (formy działalności : plastyczna, muzyczna, teatralna, fotograficzna)
 rekreacja kulturowo-rozrywkowa – np. czytelnictwo rozrywka umysłowa, gry towarzyskie, koła naukowe, itp.
 rekreacja poprzez działalność społeczną, działania dobrowolne, podejmowane w czasie wolnym na rzecz innych ludzi.

a to nie chodzi o to???? w sumie rekreacja a wypoczynek to nie to samo.... Razz

madzia

dzieki musialam przeoczyc Razz

Lucy

a może by tak wrzucić te projekty ktore mielismy przygotowac na cwieczenia??? np o produkcie tradycyjnym itd?????

Majk

jesli ktos plosiada odplowiedzi na pytania poniżej prosze niech sie plodzielki nimi na forum Smile

:
1.Agroturystyka w krajach europejskich – kierunki rozwoju, przepisy prawne, kategoryzacja
19. Składniki przyrodnicze krajobrazu obszarów wiejskich atrakcyjnych turystycznie.
23. Praktyczne wykorzystanie rękodzieła ludowego w agroturystyce.

24. Sztuka ludowa jako atrakcja w agroturystyce
25. Ginące zawody wykorzystywane do uatrakcyjnienia wypoczynku na obszarach wiejskich
26. Festyny, festiwale, święta religijne i świeckie jako inspiracje do tworzenia produktu turystycznego na obszarach wiejskich.
29. Produkt Tradycyjny – idea powstania, kategorie, sposoby upowszechniania wśród turystów, przykłady.
30. Europejska Sieć Dziedzictwa Kulinarnego – idea powstania, obszary działania, wykorzystanie w agroturystyce
31. Rola zwierząt gospodarskich i dziko żyjących w agroturystyce
34. Wykorzystanie turystyki kwalifikowanej w agroturystyce.
35. Organizacja pracy przy prowadzeniu działalności agroturystycznej.
36. Rodzaje agroturystyki profilowanej i jej perspektywy rozwoju.
37. Rola rolnictwa ekologicznego na rozwój agroturystyki.
38. Perspektywy rozwoju ekoturystyki.
39. Kierunki rozwoju uzdrowisk w Polsce.